Flight (2012)

Uçuş

2012 bitmeden yeni bir Denzel Washington filmi seyretmek, üstelik yönetmen koltuğunda Robert Zemeckis’i görmek tadından yenilmez Nutella keyfi yaşatıyor. Zemeckis için yapacağım övgülere önceden “A Christmas Carol”da yer verdiğim için son hız Uçuş projesine dönmek istiyorum. Senaryosunu John Gatins’in yazdığı ABD yapımının baş rollerinde Denzel Washington, Don Cheadle, Kelly Reilly, John Goodman, Bruce Greenwood, Melissa Leo yer alıyorlar. 139 dakikalık dramın bütçesi 31 milyon $ olarak açıklandı. Hasılat şimdiden 90 milyon $’ı geçmiştir.

Whip çok başarılı bir pilottur. Düşmekte olan uçağı neredeyse imkansız ve sıra dışı bir şekilde en az kayıpla yere indirir. Hastanede gözünü açtığında kahraman olduğunu fark eder. Çıktığındaysa işin başka boyutunu görür: Kaza sonrası raporlarda kaptanın uçuş öncesi aşırı alkol aldığı saptanmıştır. Kurtardığı hayatların yanında alkollü olması her şeyi değiştirir. Pek çok kişiye kendini ispatlaması gerekmektedir.

Müzik çalışmalarını Alan Silvestri (bkz: "The Avengers" ) üstlenmiştir. Özellikle Whip’in yalnız kaldığı sahnelerde dinlediği müzikler oldukça başarılıdır; o sahnelerin duygusunu iki kat yükseltiyor. Geçmişe özlemi, şimdiki zamana olan nefretini ortaya çıkarıyor. Silvestri, tecrübesini konuşturuyor. Mekan, dekor, kostüm tasarımları hayli özenli tasarlanmıştır. Ne uçak kazasındaki dekorlar ne de karakterlerin kostümler aklımda kaldı. Bu elbette başarısız olduğunu göstermez. Konu dram ağırlıklı olunca beni en çok etkileyen mekan  Whip’in babasının çiftliği ve oradaki dekordur. Geçmişin yaşanmışlığı, Whip’in her açtığı çekmecede bir anıyı buluşu, yerdeki kilim, verandadaki sandalye ve masa gibi pek çok ince işlenen dekor o duygu yüklü sahnelerin etkisini artırıyor.

Karakter detaylandırması Zemeckis’in elinde devleşiyor. Sıkça rastlanan alkoliği gerçekçi boyutta aktarıyor. Ortada ne umursamaz bir alkolik var ne de alkolden kurtulmak için savaş veren, doğruyu bulup üstünde nur misali ışık saçan bir adam. Tam da gerçekte olabileceği gibi günahıyla sevabıyla çok zor durumda kalan bir insanı anlatıyor. Empati kurmaya gerek görmüyorsunuz çünkü Whip zaten kendini rahatça anlatıyor; onu anlayabiliyorsunuz. Zengin yan karakterlere rağmen onlar çok öne çıkmıyor, çıkmasını da arzu etmiyorsunuz; iki karakter dışında: Harling Mays ve hastanedeki kanser hastası. Bu ikisi karakterden çok performanstan dolayı göz alıcıdır; daha sonra tekrar değineceğim.

IMDB 7.6, Rotten Tomatoes da 77 puan vermiştir. Dram türüne göre her iki puanlamanın da yerinde olduğuna inanıyorum. Filmin başındaki uçak kazası sahnesi ve Denzel Washington performansı en etkileyici noktalar olarak yorumlanıyor. Washington’un bu karakterle en iyi erkek oyuncu Oscar adayı olmasını umuyorum. En azından adaylığı hak ediyor.

Filmde en çok etkileyen iki yardımcı oyuncu ise John Goodman ve James Badge Dale’dir. John Goodman adını duyunca çok şaşırdığınızı düşünmüyorum. Zira o her karaktere muhteşem hayat verir. Harling Mays’i yolda görsem yüzüne bakmadan yoluma devam ederim; adını duysam kendisinden kaçabilirim. Sakın korkunç olduğunu düşünmeyin; sadece rahatsız edici, sinir bozucu biri. Fakat John Goodman onu öyle bir ete kemiğe bürümüş ki yolda yürüdüğü sahnelerde dahi gülmenizi sağlıyor. Konuşmaya başladığında filmin rengini değiştiriyor! James Badge Dale ise çok kısa bir sahnede yer alıyor. Kurtuluşu olmayan bir kanser hastasını canlandırıyor. O kısacık sahnede öyle harikalar yaratıyor ki ve öyle laflar ediyor ki silkinip kendinize gelmeniz gerekiyor. Bu iki karakter için John Gatins’i ayrıca tebrik etmek lazım.

Filmde sevmediğim tek şeyi en sona bıraktım. Kelly Reilly - Nicole karakteri. Performansa diyeceğim yok, başarılı fakat filmdeki yeri ne? Ne için eklendi ve böyle bir sonuç yazıldı Nicole'e? Havada kaldı, bağlanamadı, önemi vurgulanamadı. “Hiç olmasa da senaryo akıp gider miydi?” diye düşünmeden edemiyorum.