Darling Companion (2012)

Can Yoldaşım

Afişe baktığınızda Can Yoldaşım’ın konusunu az çok çıkarabilirsiniz. Bu nedenle beklenti orta seviyelerde oluyor. Diane Keaton ve Kevin Kline ikilisini baş rolde görmek ister istemez heyecanlandırıyor. Peki, ya sonuç? Çıtır çerezlik. Yönetmen koltuğunda oturan Lawrence Kasdan, Meg kasdan ile senaryoyu da yazıyor. ABD yapımı dram komedinin baş rollerinde Diane Keaton, Kevin Kline, Richard Jenkins, Mark Duplass, Ayalet Zurer, Elisabeth Moss yer alıyorlar. 103 dakikalık filmin bütçesi 12 milyon $’ken hasılatı 800 bin $ civarındadır; yani durum iç açıcı değil. Türkiye’de Haziran 2012’de gösterime girmişti.

Beth soğuk bir günde kızıyla hava alanından dönerken yol kenarında bir köpek bulurlar. Yıllardır Joseph’le evli olan Beth, çocukları evden taşındıktan sonra yalnızlığını bu köpekle gidereceğini düşünerek evine alır. Birbirlerine çok bağlanan Beth ve köpek, güzel günlerin ardından Joseph’in köpeği gezdirirken kaybetmesiyle hüzün dolu günlere merhaba derler. Beth köpeğin acı çektiğine inanır. Evdeki misafirlerle beraber herkes köpeği bulma telaşına girer.

Belli yaşa ulaşan usta oyuncular derinliği çok olan karakterler/projeler yerine daha naif ve yormayan filmlere yöneliyorlar. Robert de Niro son zamanların en gözde örneğiyken, Diane Keaton ve Kevin Kline da onu takip etmektedir. Zira Can Yoldaşım’ın ne senaryosunun, ne kurgusunun beğeniyle izlenecek tarafı yoktur. Oyunculara rağmen konsantreniz çabucak bozulabiliyor çünkü film gelişme kaydetmiyor. 103 dakikada anlatılan hikayeyi 60 dakikaya indirebilmek mümkündür. Aile bağları, kadın erkek ilişkileri, orta yaştaki evliliklerin durumunu sorgulaması elbette fena değil. Diğer yandan tüm bu saydıklarım senaryonun yan konucuklarıdır. Ana konu köpeğin kaybolması ve bulunma çabaları. Bunun için 12 milyon $ harcamaya hiç gerek yok.

İşin içine bir de Çingenelerin psişik güçlerini karıştırıp karakterlere inandırma çabası oldukça anlamsız gelmiştir. Asla inanmam, saçma düşüncesinde değilim. Sadece senaryoda yerini bulamıyor; bağlantı yok. Karakter sayısının bolluğu, detaylandırmalardaki yavanlık sonrası iyice lezzetsiz çorba kıvamına getiriyor. En rahatsız edici şeyse; film başlıyor ve ardı arkası kesilmeden karakterler ekrana geliyor. Kim kimdir, kimin neyidir bilgisi gelmiyor. Kafanız kazan gibi oluyor, çözmeye çalışıyorsunuz. Tür dram komediyken gizemli bir hale geliyor sanki. Kurgu bu yönden oldukça zayıftır. Mekan, dekor, kostüm detayları ise başarılı görünüyor. Fakat senaryonun karışıklığı bunun keyfini sürmenizi engelliyor.

Tüm olumsuzluklara rağmen oyuncu kadrosu hayli başarılıdır. Tecrübelerini ekrana yansıtıp izleyici tatmin ediyor. Baş roldeki ikilinin hayvan sevgilerini göstermek için bu filmi kabul ettiklerine inanmak istiyorum. Eleştirilerde tek başıma değilim üstelik. IMDB’den 4.6, Rotten Tomatoes’tan da 21 almıştır.