8 Aralık 2012 Cumartesi

Friends with Kids (2012)

Mükemmel Plan

Türkçe’ye Mükemmel Plan diye çevirirken katletmiş olsalar da kendi yağında kavrulur türden bir komedi, romantik komediyle karşı karşıyayız. 100 dakikalık ABD yapımının yönetmen ve senaristliğini Jennifer Westfeldt üstlenmektedir.  Kasım 2012’de Türkiye’de gösterime giren filmin oyuncu kadrosu ise hayli kalabalık: Adam Scott, Jennifer Westfeldt, Jon Hamm, Kristen Wiig, Maya Dudolph, Chris O’Dowd, Megan Fox, Edward Burns. Wiig, Rudolp, O’Dowd ve Hamm’ı daha önceden “Bridesmaids” filminde bir arada görmüştük. 10 milyon $’lık bütçesine karşılık 12 milyon $ civarı hasılatla ne mutlu ne mutsuz ayrılıyorlar sinemalardan.

Jason ve Julie kolejden beri çok yakın iyi dosttur. Arkadaş gruplarında bekar ve çocuksuz kalan sadece ikisidir. İkisi de evlenmeyi hiç düşünmez; çocuğun evliliğe zarar vereceğini ve ideal eşi bulamadıklarını düşünürler. Bundan dolayı bir ilişkinin içinde olmadan bebek yapmaya karar verirler!

Kalabalık oyuncu kadrosuyla öyküyü genişletmeye çalışan romantik komedi projelerinden biri daha Mükemmel Plan’la hayat buluyor. Çok kez benzer konular ele alınırken, bu sefer işin içine dostların ortak çıkar amaçlı çocuk yapmaları giriyor. Sınırları zorlayıcı olduğu şüphesiz. Zira geniş (!) karakterli arkadaş grupları dahi bu durumu kabullenmekte tereddüt ediyor. Evlilik ve çocukla birlikte ilişkilerin gidişatı kat ve kat güçleşirken evlenmeme düşüncesi mantıklı gelebiliyor fakat evlenmeden ve üstelik birbirine aşık olmadan, sırf tanışıyorlar diye çocuk yapmak? Bunu planlarken çocuğun geleceğini, psikolojisini düşünmeden bencilce bir adım atmak hiç doğru değil. Farkındayım, senaryo ve filmden çok olayın kendisini irdeliyorum. Lakin filmi seyrederseniz siz de bunu düşünebilirsiniz. Sadece filmlerde yaşanabilecek bir durum söz konusu. Ayrıca durumu komedi/ romantik komedi türünde işleyip yumuşatmaya çalışması da rahatsız etmiyor değil.

Her şey hayli yoğun akıyor. Arkadaş grubundaki çiftlerin evililiği, çocukları, birbiriyle ilişkileri; esas oğlanla kadının ilişkileri ve onların başkalarıyla ilişkileri derken zaman hızla akıp geçiyor. Kurgu başarılı olduğu için ana konuyla yan konular birbirine karışmıyor. Bu da filme artı puan getiriyor. Dezavantajı ise filmin ilk 15 dakikasından itibaren (belki daha kısa sürede) sonunu tahmin edebiliyorsunuz. Meraklanmadan filmi seyretmek de çok zevk vermiyor.
Benim açımdan filmin en olumlu tarafı karakter detaylandırmasıdır. Bazı tiplemelere zaman zaman girilse de özellikle esas kız Julie çok iyi yazılmıştır. Senarist ve yönetmen Westfeldt, Julie’yi kendi canlandırsa da olumsuz yanlarını atlamamıştır. Julie ideal bir kız arkadaş/dost ve annedir. Fakat işin içine kadınlık girince kıskançlık, huysuzluk, kaprislerden kurtuluş pek yok. Yeni anne olmasıyla hormonların tavan yapması, çocuğunu garip sesler çıkararak sevmesi de karakterin zayıf olmasa da idealden uzak yanlarını gösterebiliyor. Westfeldt bunların hiçbirini olmamış gibi kabul etmiyor. Bu düşünceleri diğer kadın ve erkek karakterlerde de işlenmiştir. Hiç biri ideal kadın veya erkek değildir; aksine doğal, günahıyla sevabıyla kabul edilecek insanlardır. Filmi izlenebilir kılan bu özellik, diğer romantik komedilerden sıyrılmasını sağlayabilir.

IMDB’den 6.1, Rotten Tomatoes’tan da 67 alan filme gelen eleştiriler romantik komedi türüne göre fena değil. Başlarda belirttiğim “mantığın alamayacağı tercih” puanın kırılmasına neden oluyor. Belirtmeden geçemeyeceğim bir eleştirim daha var. Projede çocuk istemeyen kadın(lar) olumsuz gösteriliyor. Yani fiziksel özelliği normal/göze çarpmayan kadınlar anne ve aile olma çabasındayken, fiziksel güzelliği (Megan Fox gibi) olan kadınların çocuklara negatif bakması eleştiriliyor. Herkes anne olmak veya bu isteğe sahip olmak zorunda değilken neden böylesi doğrudur gibi bir algı yükletilir ki? Aynı şey erkekler için gündeme geldiğinde “Sorumluluktan kaçıyor” denilip peşi bırakılıyor. Ne güzel adalet, değil mi?


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...