Happy Feet 2 (2011)

Neşeli Ayaklar 2

Neşeli Ayaklar” 100 milyon $ bütçesine karşılık 400 milyon $’a yakın hasılat elde edince, projeyi seriye çevirmek kaçınılmaz oldu. İlk filmin yönetmen ve senaristlerinden George Miller, koltuktaki görevine devam ederken, senaryo yazımında ona Gary Eck ve Warren Coleman eşlik etmektedirler. 100 dakikalık ABD - Avustralya yapımının seslendirmelerinde birbirinden ünlü isimler buluşuyor: Elijah Wood, Robin Williams, Hank Azaria, Brad Pitt, Matt Damon, Pink, Sofia Vergara. Bu seferki bütçe 135 milyon $’ken hasılat beklenilen kadar olmadı ve 150 milyon $’ı anca geçti. Türkiye’de Ocak 2012’de gösterime girmişti.

Serinin ilk filminin kahramanı Mumble, oğlu Erik’in kendini keşfetmesine yardımcı olmak ister. Bu pek de kolay olmaz. Diğer yandan Penguenler Krallığı tehlike altındadır. Mumble’a düşen büyük görev ise herkesi bir araya toplayarak tehlikenin önüne geçmektir.

“Neşeli Ayaklar” en iyi animasyon Oscar ve Bafta ödüllerini alınca (Oscar’da diğer adaylar “Cars” ve “Monster House”du) çoğu seyirci serinin devamını merakla bekledi. Bu kaçınılmaz merak gayet yerinde bir devam filmiyle karşımıza çıktı. 3D özelliğiyle seyredemesem de bol keyif aldığım tartışılmaz. “Face/Off”, “Antz”, “Shrek”, “I Am Sam”, “Be Cool”, “Mr. & Mrs. Smith”, “Ice Age: The Meltdown”, “Happy Feet”, “PS, I Love You”, “Ice Age: Dawn of the Dinosaurs”, “How to Train Your Dragon”, “Rio”, “Kung Fu Panda 1-2”, “Ice Age: Continental Drift” gibi pek çok başarılı projenin müzik çalışmalarını yapan John Powell, filmin büyük bir kısmını etkisi altına alıyor. Neden bu kadar çok proje ismi saydım diye sorarsanız; filmin çoğunda müzik çalışması var diyebilirim. Neredeyse müzikale dönüşmüş bir animasyon! Pink ile beraber yaptıkları müzik çalışmalarında, Powell neredeyse görüntü ve ses teknolojisinin önüne geçiyor. Hatta zaman zaman “Biraz fazla mı bu kadar şarkı?” diye düşünmeden edemiyorsunuz. Senaryonun, kurgunun, renk cümbüşünün, teknolojinin dahi önünde duruyor. Olumsuz görünmeyi hak ediyor mu etmiyor mu, emin değilim. Tüm şarkıları dinlerken çok büyük keyif aldım. Diğer yandan, başka şeylere odaklanmamı etkiledi. Örneğin, oldukça yoğun bir emek verilen görüntü teknolojisi, ses teknolojisi mevcut! Yüzlerce, binlerce penguen var. Hepsi dans ediyor, hepsi konuşuyor, yerlerinde sabit durmuyor. Tam bir görsel şölen! Üstelik renk ve ışıklandırma harika kullanılıyor. Seyrederken gerçekten keyif veriyor, mutlu ediyor. Diğer yandan, müzik o denli yoğun ki film bittiğinde her şeyden çok müzik kalıyor akılda.

Senaryoya göz atıldığında ise etkileyici bir konu başlığı var: Baba – oğul ilişkisi ve çatışmaları. Animasyonda böyle bir konunun işlenmesi, orta noktanın bulunmaya çalışılması ve sevginin sonsuzluğunu göstermesi seyredilmeyi hak ettiriyor. Bu ilişkinin tüm penguen ahalisine yayılması, birlik bütünlük mesajı vermek de animasyonların asıl sahipleri olan çocuklara çok güzel aktarılıyor. Sinemasever bir izleyici olarak ise senaryodaki kopuklukları görmemezlikten gelemedim. Karakter zenginliğini bolca kullanmak isterken farklı hikayeler bütünlüğü koparıyor. Asıl amaç neydi, ne oldu, ona ulaşırken diğerleri neden heba edildi veya tam tersi bazı karakterlerin yaratılma amacı neydi gibi pek çok soru havada asılı kalıyor.

İlk filme gelen olumlu eleştiriler ve ödüllere rağmen, Neşeli Ayaklar 2, aynısını başaramıyor. IMDB’den 5.9, Rotten Tomatoes’tan 44 alan proje, müzikal yanının çok öne çıkmasıyla ve asıl amacını ortaya koyamamasıyla eleştiriliyor. Happy Feet serisinin en az “Ice Age” serisi kadar çarpıcı bir görevi var: İnsanları çevre sorunlarına karşı bilinçlendiriyor, bilgi veriyor. Fakat senaryodan kaynaklanan zayıflık yüzünden ikinci film bu mesajı öne çıkaramıyor. Hep şarkı, dans dinliyor, izliyorsunuz. Fazla bir “Polyannacılık” hissi var ve bu da inandırıcılığı azaltıyor. Animasyonların kaçınılmaz mesajlarını bu yaşta dahi çok seviyorum. Favori mesaj içeren animasyon ise bana göre “Rango”dur!