Arbitrage (2012)

Entrika

Oyuncu kadrosu kadar konusuyla da dikkat çeken Entrika’yı seyretmek üzere sinema salonuna koştum. Sonuç: Adına yakışır senaryo ve film. Dün gösterime giren dram gerilimin yönetmenliğini ve senaristliğini Nicholas Jarecki üstleniyor. Oyuncu kadrosunda Richard Gere, Susan Sarandon, Tim Roth, Laetitia Casta, Nate Parker yer alıyorlar.  100 dakikalık ABD yapımının bütçesi 22 milyon $ olarak açıklandı. "Oscar adayları açıklanmışken neden bu filmi seçtin?" diye sorarsanız; herkes Richard Gere'i ve filmin gerilimini övdü. Görmeden duramazdım!

Robert Miller, oldukça büyük bir ticaret imparatorluğunun sahibidir. 2 çocuğu, torunları ve eşiyle maddi manevi mutlu hayatı vardır. Bir gece gizli aşkıyla kaçamak yapacakken trafik kazası geçirir, kendi kurtulur fakat sevgilisi ölür. İşlerinin en kritik döneminde bu ilişkinin ortaya çıkmaması gerekir. Bunun için göze alınması zor bir plan yapar. Riski çok büyüktür; karşısında da detektif Michael Bryer vardır.

Zenginliğin doruk noktalarında olan bir ailenin, kendi içindeki sırlarının aslında ne büyük felaketlere yol açabileceğine şahit oluyorsunuz. Perde arkasında ne oyunlar, ne entrikalar çevriliyor da aile bireyleri sadece takıp takıştırıp gülümseyerek ört bas ediyor. 2 milyon USD’ı önemsiz bir hediye gibi görmek de cabası. Bu gibi projeleri izledikçe “azıcık aşım, kaygısız başım” diyerek halime şükrediyorum. Nicholas Jarecki çok öne çıkmayan biri görünse de bu filmle birlikte büyük adım atacağına inanıyorum. Senaryoda yabancılık çekilmiyor. TV dizilerinde dahi benzerlerini çoğu kez görmüşüzdür. Tam bu noktada kurgu ve yönetmenlik işin içine giriyor ve size gerilim dolu dakikalar yaşatıyor. Sonu nasıl oldu olacak derken 100 dakika hızla geçiyor. Gelip gitmeler çok şaşırtıcı olmasa da ters köşe sonuçlar filme artı puanlar kazandırıyor.

Mekan, dekor, kostüm detayları hayli zengin aileye göre çok şık ve elit tasarlanmıştır. Özelikle malikenin ışıl ışıl avizelerinden gözlerimi alamadım. Robert’ın eşinin ve yasak aşkının kostümleri karakterlerini yansıtıyordu. Biri zenginliğin verdiği nimetleri kullanırken, diğeri sanatçılığını öne çıkaran renklerle gardrobunu süslemiştir. Keşke Robert Miller de siyahın yanında alternatif renkler kullansaydı. Tabi siyah hem dikkat çekiyor hem de beyaz kadar şıklığı ve zenginliği simgeliyor. Diğer yandan, hep aynı şeyleri giymiş gibi görünüyordu.

Oyuncu kadrosuna bakıldığında Susan Sarandon en dikkat çekici performansı sergiliyordu. Yan karakteri oynamasına rağmen Richard Gere’den daha etkileyici ve inandırıcıydı. Robert Miller rolü için öncelikle Al Pacino’nun kapısının çalındığını öğrendiğimde içim cız etti. Richard Gere’in mimiksiz oynayışı, çoğu sahnede aynı bakışı bir süre sonra olaylar bakışınızı nötrleştiriyor. Al Pacino olsaydı film heralde 2 kat doyum verirdi. Tabi şunu da belirtmekte fayda var. Bu film Richard Gere’in kariyerinde önemli bir yer tutuyor. Filmin genel kalitesi ve Robert Miller karakteri onu bu yaşta bir basamak yukarı çıkarıyor. Zira ele alınan karakter çok başarılıydı. Richard Gere beğenemediğim mimiklerine rağmen güçlü bir performans sergiliyor. Projede sevemediğim tek karakter Michael Bryer’dir. 1961 İngiltere doğumlu Tim Roth’u beğenemedim diyemiyorum çünkü yeteneğinden şüphe duymuyorum. Sadece yansıttığı karakteri fazla abartarak aktardığını düşünüyorum. El kol hareketleri, mimikleri aşırıya kaçıyor. Ne yapmak istediğini, hangi çevre koşullarını gösterdiğini anlasam da “fazla” geldi.

IMDB’den 6.7, Rotten Tomatoes’tan da 84 alan projeye gelen eleştiriler çoğunlukla olumlu yöndedir. Yönetmenlik ve kurgu öne çıkıyor. Temiz ve net görüntü yanında renk ve kontrast ayarları dram gerilime göre oldukça başarılıdır. Rotten Tomatoes bu kez puan vermede bonkör davranmış olsa da IMBD’nin puanı daha gerçekçi ve idealin az biraz altında görünüyor.