Moonlight Mile (2002)

Ay Işığında

Oyuncu kadrosuna baktığımda “Nasıl kaçırmışım?” diye hayıflandım. Yönetmen koltuğundaki Brad Silberling’in şarkıcı olan kız arkadaşı, takıntılı bir hayranı tarafından öldürülmüş. Bu yaşadığı tatsız deneyimden yola çıkarak Ay Işığında’nın da senaryosunu kaleme almıştır. Silberling’i “Casper”, “City of Angels”, “Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events” gibi projelerin yönetmeni olarak hatırlayabilirsiniz. 117 dakikalık dramın baş rollerinde Jake Gyllenhaal, Dustin Hoffman, Susan Sarandon (ayrıca yapımcılardan), Ellem Pompeo, Holly Hunter yer alıyorlar. 21 milyon $ bütçesine karşılık 10 milyon $ hasılat elde etmesi filmin başarasına çelme takmıştır. ABD yapımı, adını Rolling Stones’un aynı adlı şarkısından almıştır.

Genç yaşta sevdiği kızla nişanlanan Joe, nişanlısını beklenmedik bir kaza sonucu kaybeder. Bu kayıptan beri nişanlısının ailesinin evinde kalmaktadır. Amacı ise hem aileye destek olmak, hem de anılarını canlı tutmaktır. Aile, kızları için adalet peşinde koşarken, Joe hiç anlayamadan başka birine aşık olur. Fakat bu aşka vereceği şeyler sınırlıdır; zira çok zor günler geçirmektedir. Hem aile, hem yeni sevgilisi hem de kalbinin arasında bir seçim yapmak zorundadır.

Dramı epey yoğun bir başlangıca sahip filmin müzik çalışmalarını Mark Isham üstlenmiştir. Çok öne çıkmasa da arkada dekor niteliğinde durmaktadır. Konu ve karakterler ilginç geldi. İlginç derken, pek beklenmedik denilebilir. Nişanlı çiftten kız olan ölüyor ve erkek, kızın ailesiyle yaşamaya devam ediyor. Üstelik zaman ilerledikçe bilinmeyen bir gerçek ortaya çıkıyor. Pek alışılageldik değil. İşte bu nedenle devamında neler olacak diye meraklanıyorsunuz. Diğer yandan, proje hiç akıcı gelmedi. Yaratılması gereken kasvet ve hüzün başarılı olsa da sonuca ulaşılamıyor, izleyiciyi sıkıyor. Oyuncu kadrosu sağlam olmasa seyirlik eminim daha zorlaşırdı. Karakterlere Dustin Hoffman ve Susan Sarandon çok etkileyici şekilde can vermişler. Ölen kızın annesi yaşadığı acıyı çevresinden çıkarmaya çalışıyor. Baba ise daha olgun davranmaya çalışıyor karısını ayakta tutmak adına. Joe ise tamamen başka bir dünyadaymış gibi; ne üzgün ne de değil. Karakter detayları bu yüzden çok başarılı geldi. Gerçi bu, hikayenin genelini ne yazık ki kurtaramıyor. Eksiklik kafanızda kalıyor.

IMDB’den 6.6, Rotten Tomatoes’tan 62 alan film, çok fazla olumlu/olumsuz eleştirilere maruz kalmamıştır. Seyirciyle çok fazla buluşamamasının sebebini de anlamak pek mümkün değil. Sonuçta Dustin Hoffman ve Susan Sarandon ikilisi oynuyor. O zamanlar daha genç olan 1980 ABD doğumlu Jake Gyllenhaal, durgun bir performans sergiliyor. Başta bu durgunluk çok rahatsız ediyor. Zamanla karakteri tanıdıkça durgunluğun asıl sahibinin Joe olduğu daha net ortaya çıkıyor. Favori genç aktörlerimin arasında henüz yerini alamasa da ümit vaat etmiyor değil.