Bana Şans Dile (2001)

Çağan Irmak deyince aklıma gelen filmlerin başında Bana Şans Dile vardır. Irmak’ın ikinci filmi olarak bilinen proje dram, gerilim türlerinin harmanlanmış şekliyle karşımıza çıkıyor. 2001 yılında çekilmesine rağmen 2007’de gösterime giren 88 dakikalık filmin oyuncu kadrosu ise inanılmazdır. İsteseniz şimdi bile kolay kolay toplanamaz. Fakat yıl 2001 olunca hepsinin en genç hali hafif bir tebessüm yaratıyor: Deniz Uğur, Rıza Kocaoğlu, Melisa Sözen, Nilgün Belgün, Volkan Severcan, İsmail Hacıoğlu.

Bahadır içine kapanık bir lise öğrencisidir. Okuldakiler tarafından pek önemsenmez, arkadaşlık ilişkileri de oldukça zayıftır. Bir gün okula gittikten sonra kimsenin ummayacağı bir şey yapmaya karar verir. Elindeki silahla arkadaşlarını rehin alır ve bunun sebebini de dünyanın değişmesine katkı olarak açıklar. Rehin alınanların kurtulma şansı da çok kolaydır: İtiraf!

Müzik çalışmalarını Aria’nın üstlendiği filmin en önemli özelliği bence doğallığıdır. Senaryodaki kopukluklar, bazı mantık hataları, diyalogların çok göze batması elbette eksi yönleri sayılabilir. Hatta görüntü ve ses teknolojisi seyrederken zaman zaman rahatsız bile ediyor. Diğer yandan, Çağan Irmak sanki içindeki tüm dertleri kederleri Bahadır karakteri ile adeta kusuyor. Hani Bahadır’ı izlerken aklıma sürekli Çağan Irmak geldi. Dünyayı değiştirmek imkansız; gerçekçi bir yaklaşımla bunu kabullenmek kolay. Fakat Bahadır farklı bir yöntemle bunu deniyor. Üstelik ondan beklenmeyecek bir cesaretle. İşte hedef de tam bu! Asosyal, suskun ve iletişim kuramayan bir karakterin aslında içinde ne fırtınalar koptuğunu, aslında arka plana atılmaması gerektiğini; onun içinde de umut ışığı olduğunu göstermektir belki Irmak’ın derdi. Peki, başarmış mı? Bence ilk film için (yukarıda ikinci dememin sebebi ilk filmin TV filmi olmasıdır) evet! Tabi şunu da unutmamak lazım: Dünyayı silah zoruyla değiştiremezsin. İnsanlara zorlama yaparak hayatın güzelleşmesine inanmak fazla hayal ürünüdür. Ama gene de deniyor, kafasındakileri tüm dünyaya haykırıyor. Saçmalıkları insanların yüzüne vuruyor. Bunların kaçını biz yapabiliyoruz ki?

Mekan, kostüm, dekor detayları pek göz önüne çıkmıyor. Zaten okulda geçtiği için filmin kostümlerle işi yok. Karakter detaylandırmaları ise filmin konusuna göre başarılı sayılabilir. Sonuçta Bahadır karakteri herkesi itiraf yapmaya zorlarken çoğunu tek tek tanımış oluyoruz. Fazlasına yer verilmeyeceği zaten konunun içinde saklıdır. Bazı öğrenci tiplemelerinden kaçmadığını da unutmamak lazım. Her sınıfta, okulda bulunan zengin, asi, çalışkan, popüler gibi farklı kategorilerdeki öğrencilerden birer adet numune koymayı eksik etmemiş. E bunlar da olmazsa olmaz zaten.

Yeşilçam Ödülleri’nde Turkcell ilk film ödülü adayı olmuş ama kazanamamıştır. Sinema teknikleri açısından eleştirmenlerden çok olumlu not almasa da seyircinin filmin arkasında durduğuna inanıyorum. Yazmadan önce araştırırken fark ettim ki izleyenlerin çoğunluğu filmi beğenmiş. Yapım yılını ve konusunu göz önüne alarak vasatın üstünde tutuluyor ve bunu da hak ediyor.

Lise öğrencilerinin her biri şu anda sinema ve dizilerin aranan oyuncularıdır. Rıza Kocaoğlu’na olan hayranlığım zaten aşikar J “Labirent” filminde kendisinden bolca bahsetmiştim. Oynadığı her rolün hakkını veriyor. Keşke daha fazla projede öne çıksa da oyunculuk nedir herkese gösterse. İsmail Hacıoğlu, Melisa Sözen’in gençliklerini görmek ise çok keyif verici. Dizilerden beğenerek takibe aldığım İsmail Hacıoğlu da en az Rıza Kocaoğlu kadar göz kamaştırıcı bir yeteneğe sahip. Neyse ki hepsini bolca seyretme fırsatımız oluyor.