Polis (2006)

“Bir Onur Ünlü filmi olmalı burada!” tavsiyesine uyarak 5 Onur Ünlü filminden birini tekrar seyrederek buraya taşımaya karar verdim. Senaristliğini ve yönetmenliğini Onur Ünlü’nün üstlendiği Polis, Türk kara mizah filmleri arasında yerini başarılı bir şekilde aldı. Onur Ünlü’nün ilk sinema projesi Polis, oyuncu kadrosuyla mutlaka seyredilmesi gerekenler arasına giriyor: Haluk Bilginer, Özgü Namal, Ragıp Savaş, Sermiyan Midyat, Emre Karayel, Settar Tanrıöğen, Kaan Çakır, Aylin Çalap, Sinan Çalışkanoğlu, Yeşim Ceren Bozoğlu. 104 dakikalık macera, dram, polisiye türündeki film, Şubat 2007’de gösterime girmişti.

63 yaşındaki Musa Rami, cinayet masasında ömrünü geçiren efsane bir polistir. Kariyerinde kimsenin kazanamadığı başarılara imza atmıştır. Tez için danışmanlık yaptığı kendinden 40 yaş küçük Funda’ya aşık olur. Yıllar sonra tekrar tattığı bu duygu onu hayata bağlasa da başı beladan kurtulamaz. Bir mafya ailesi onu ve ailesini  tehdit etmeye başlar. İşi, ailesi, aşkı kafasını allak bullak ederken doktor bir arkadaşı yüzüne gerçeği pat diye söyler. Artık kafasında başka bir sorun daha vardır!

Türk izleyicisi kara mizaha ne kadar alışık? “Arabesk” ile az buçuk dünyamıza girip, “İnşaat”, “Pardon” gibi projelerle devam eden, Onur Ünlü’yle pek çok örneği arka arkaya sıralanan bu türe eskisi kadar yabancı değiliz sanki. Halen çok tercih edilmese de iyi bir noktaya geldiğine inanıyorum. Bana filmi seyrettirmeden sadece konuyu genel olarak anlatsalar, belki de Polis filmine zaman ayırmazdım çünkü çok ilgi çekici gelmeyebilirdi. Yaşlı bir polis, genç bir kıza aşık oluyor. Bu arada başı beladan kurtulmuyor. Gayet sade bir öykü, değil mi? Onur Ünlü bunu öyle bir hayata geçiriyor ki çoğu sahnesinde ağzım açık kaldı.

Kabul edelim ki seyretmesi çok kolay değil. Eğer odaklanıp devamını getirebilirseniz çok eğleneceğinizden eminim. Polisiye ve maceranın içinde mükemmel bir durum komedisi yaratılmış. Enfes diyaloglarla birlikte güçlü oyuncu kadrosu bütünleşiyor. Gayet olağan dışı şeyler, olağan gibi gösteriliyor. Alışık olmadığımız sahneler öncelikle “Ne alaka?” dedirtse de kara mizahın içinde düşününce anlam kazanıyor. Musa Rami’nin dövüş sahneleri, sonlara doğru görülen cami sahnesi en aklımda kalan bölümleriydi. Beklenilmeyen, şaşırtan; izledikten sonra takdir edilesi türden!

Mehmet Erdem, Özgür Akgül, Ceza, Alp Erkin Çakmak’ın üstlendiği müzik çalışmaları o kadar başarılı ve tesirli ki filmin enerjisinin düştüğü sahnelerde sizi neredeyse  ayağa kaldırıyor. Olayları şarkılarla tek vücut yapıp beyne kazıyor. Mekan, kostüm, dekor tasarımı hayli güçlü. Musa Rami’nin kızlarının kostümü, Musa Rami’nin beyaz takımı hayli öne çıkıyor.

Haluk Bilginer’e 18. Ankarala Uluslararası Film Festivali’nde en iyi erkek oyuncu ödülü kazandıran Musa Rami, güzel detaylandırılmış bir karakterdir. Babacan olmasına rağmen tehlikeli, mesleği gereği adam öldürmesine rağmen “Cuma’ya gitmeyi bırakma” diyerek inancını yitirmemeye çalışan, kendinden 40 yaş küçük bir kadına aşık olacak kadar kalbi heyecanla çarpan bir polis. Karakterin zenginliği filmi hayli dolduruyor. Özgü Namal, Emre Karayel, Ragıp Savaş, Settar Tanrıöğen yan karakterlerde çok güçlüler. Onur Ünlü kadro seçimini çok başarılı yapmış. Türk halkı daha basit, ya saf komedi ya da saf dramlardan hoşlansa da kara mizaha ve özellikle Onur Ünlü filmlerine şans vermeli. Polis’i beğendikten sonra peş peşe diğer filmlerini seyredeceğinizden eminim.