The Wolf of Wall Street (Para Avcısı) (2013)

Para Avcısı

İşin içinde Martin Scorsese varsa filmi izlemeden beğenmeye meyilli olanlardanım. Oscar, Altın Küre, Bafta heyecanına girmeden rahatlıkla hayran kalınabilecek bir biyografiyle karşı karşıyayız. Yönetmen koltuğunda Martin Scorsese otururken, senaryo Jordan Belfort’un anılarından Terence Winter tarafından uyarlanmıştır. 180 dakikalık biyografi, dram, polisiye türündeki filmin baş rollerinde güçlü bir kadro var: Leonardo DiCaprio, Jonah Hill, Margot Robbie, Rob reiner, Matthew McConaughey, Jon Favreu. Türkiye’de 7 Şubat’ta gösterime girecek olan ABD yapımının bütçesi 100 milyon $’ken hasılatı 223 milyon $’ı buldu.

90lı yıllarda yeni evli ve hırslı bir adam olan Jordan Belfort, Wall Street’e kapı atar. Komisyonculukla başlayan hızlı kariyeri, Stratton Oakmont adındaki yatırımcı firmasında devam eder. İnanılmaz yükselişe geçen Belfort, aldatmacalarla dolu günler, haftalar, ayların ardından inanılmaz bir servete sahip olur. Tabi paranın getirdiği çılgınlıklar ofisin içinde hat safhaya ulaşır. Uyuşturucu, çılgın partiler, ihtişamlı hayatlar, hayat kadınları, içki derken iş çığırından çıkar.

Bu sene sürekli Oscar adaylarının uzunluğundan isyan ediyorum. Çoğu en az 2 saat sürüyor. Hal böyle olunca Para Avcısı’nın 3 saatlik süresi ilk başta hayli korkuttu. Neyse ki Martin Scorsese zamanın nasıl geçtiğini hissettirmiyor. Ortada yaşanmış çılgın bir hayat var. Aklınıza gelebilecek pek çok ahlaksızlık, rezillik gözler önüne seriliyor. Bu hayatı korkmadan anı haline getiren Belfort’u mu yoksa bunu kameraya aktaracak kadar cesarete sahip olan Scorsese’yi mi alkışlamak lazım, emin değilim. Bazı sahnelerinde “Artık yeter” desem de kameranın, kurgunun, oyuncuların etkisinde kaldım ve filmi sonuna kadar tek nefeste seyrettim.

Scorsese, 90lı yılları kostüm, dekor, saç-makyajla perdeye döküyor. Şimdi bile insanı şaşırtacak lüks yaşamın çılgınlıklarını mekan ve arabalarla da süslüyor. Renk kullanımı, ışığın kalitesi seyirliği artırıyor. Anlatımın gücü, oyuncu performanslarıyla kuvvetleniyor. İzlerken biraz yoruyor. Zira Belfort'un yaşamında nefes almaya izin yok. Sizi bile o koşuya sürüklüyor. Önemle altını çizmek gerekir ki; en etkili silahların başında müzik var. Müziğin hızı karakterler kadar sizin adrenalinizi de yükseltiyor. Nostalji yapmadan tamamen konuya odaklanıyorsunuz.

IMDB’den 8.6, Rotten Tomatoes’tan 77 almıştır. Geri bildirimlerin çoğu olumludur. Tabi tutucu eleştirmenler oklarını Para Avcısı’na doğrultuyor. Zaman zaman hak vermemek işten bile değil! İpin ucu bolca kaçabiliyor. Gene de Belfort’un yaşamını anlatmak için bazı şeylerin filmden atılamadığı aşikar. Scorsese'yi anlayabilmek için Belfort'un gerçek yaşamını biraz araştırmanız yeterlidir! 

Filmin adaylıkları aşağıdaki gibidir:

Oscar: En iyi film, yönetmen, erkek oyuncu, yardımcı erkek oyuncu, uyarlama senaryo

Bafta: En iyi yönetmen, erkek oyuncu, uyarlama senaryo, kurgu

Altın Küre: En iyi film, en iyi erkek oyuncu (kazandı)

Altın Küre Leonardo DiCaprio’ya ödül verse de Oscar ve Bafta’da öne çıkacağını pek düşünmüyorum. Zira özellikle Oscar’da diğer adaylara baktıkça almaması temennimdir. En iyi film, yönetmen ve uyarlama senaryoda ise rakipleri hayli güçlü. Hem Scorsese yıllarca Oscar almamış biri. Bu saatten sonra hayallerini süsler mi, düşünmek gerekir. İzlemesi kolay olmayan, çılgınca bir hayat. Bunu cesaretle ortaya koyması bile takdir edici. Düşünsenize; filmde tam 569 kere “fuck” kelimesi kullanılmış. Varın, gerisini siz düşünün J

Oscar’da yardımcı erkek oyuncu adaylarında sadece “Dallas Buyers Club”ı izlemedim. İzlediklerim içinde beni en çok Jonah Hill etkiledi. "Moneyball"da araştırdığım oyuncu, her yeni projede hayran kalmamı sağlıyor. Özellikle Para Avcısı’nda muhteşem bir performans çıkarmış. “Dallas Buyers Club”ın tüm oyuncu performansları öne çıktığı için kesin hükümlü olamıyorum ama şimdilik gönlüm Jonah Hill’de!

Bir de keşke etkili bir afiş çalışması yapılsaydı!